Καλλιτεχνιστής

Η λαϊκή τέχνη, η τέχνη που δημιουργείται από τις πιο αυθεντικές ανάγκες των λαών, μπορεί όπως φαίνεται να φυτρώσει στις πιο στενές ρωγμές των πιο απρόσμενων εκφάνσεων της ζωής τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι η κερκίδα των γηπέδων. Ίσως από δημιουργίας του αθλήματος του ποδοσφαίρου, οι οπαδοί των ομάδων τραγουδούν ύμνους και συνθήματα ενθαρρυντικά, εμψυχωτικά όμως και αλληλέγγυα. Μια ιστορική αναδρομή στον πολιτικό (κι όχι μόνο) χαρακτήρα των ύμνων των γηπέδων θα ήταν ίσως μια έρευνα για εκτενέστερη ανάλυση· αν μπορούσαμε όμως να επικεντρωθούμε στο σήμερα, τότε τα συμπεράσματα, πολύ χονδρικά, είναι ότι ναι μεν τα πολιτικά συνθήματα είναι υπαρκτά, μαζί με τα αλληλέγγυα, αντιφασιστικά και λοιπά πανό, από κοντά και ολόκληρες ομάδες με ιστορία ταγμένη στον αντιφασισμό, την αριστερά ή και την κομμουνιστική υπόθεση, όμως ο χουλιγκανισμός, οι βρισιές προς τον αντίπαλο και κάθε είδους 'no-politica' έκφραση επικρατεί στους ύμνους των ομάδων από 'κει και πέρα. Παρ'όλ'αυτά,