Ραζάουι Φαλαστίνι

Η λαϊκή τέχνη, η τέχνη που δημιουργείται από τις πιο αυθεντικές ανάγκες των λαών, μπορεί όπως φαίνεται να φυτρώσει στις πιο στενές ρωγμές των πιο απρόσμενων εκφάνσεων της ζωής τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι η κερκίδα των γηπέδων. Ίσως από δημιουργίας του αθλήματος του ποδοσφαίρου, οι οπαδοί των ομάδων τραγουδούν ύμνους και συνθήματα ενθαρρυντικά, εμψυχωτικά όμως και αλληλέγγυα. Μια ιστορική αναδρομή στον πολιτικό (κι όχι μόνο) χαρακτήρα των ύμνων των γηπέδων θα ήταν ίσως μια έρευνα για εκτενέστερη ανάλυση· αν μπορούσαμε όμως να επικεντρωθούμε στο σήμερα, τότε τα συμπεράσματα, πολύ χονδρικά, είναι ότι ναι μεν τα πολιτικά συνθήματα είναι υπαρκτά, μαζί με τα αλληλέγγυα, αντιφασιστικά και λοιπά πανό, από κοντά και ολόκληρες ομάδες με ιστορία ταγμένη στον αντιφασισμό, την αριστερά ή και την κομμουνιστική υπόθεση, όμως ο χουλιγκανισμός, οι βρισιές προς τον αντίπαλο και κάθε είδους 'no-politica' έκφραση επικρατεί στους ύμνους των ομάδων από 'κει και πέρα.
Παρ'όλ'αυτά, μια ιδιαίτερη περίπτωση αλληλεγγύης και αγώνα για την απελευθέρωση, είναι ο ύμνος που τραγούδησαν οι οπαδοί της μαροκινής Ραζά στον αγώνα τους με τη Χιλάλ Αλ-Κουντς στις 23 Σεπτέμβρη κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος αραβικών ομάδων. Η ιστορία έχει ως εξής: είναι συνήθειο των περισσότερων μη παλαιστινιακών αραβικών ομάδων κάθε φορά που παίζουν με αντίπαλο παλαιστινιακή ομάδα να τραγουδούν ύμνους αλληλεγγύης στην πάλη της Παλαιστίνης για τη χειραφέτησή της από σιωνιστικό φασισμό. Φαινόμενο, δηλαδή, όχι μόνο βαθιά αντιχουλιγκανικό, αλλά και με ιδιαίτερα πολιτικά σημαινόμενα αλληλεγγύης. Στη διάρκεια του συγκεκριμένου αγώνα, οι οπαδοί της Ραζά τραγούδησαν το “Ραζάουι Φαλαστίνι”, δηλαδή “Οπαδός της Ραζά και της Παλαιστίνης”. Οι στίχοι είναι οι ακόλουθοι:

Για σένα η καρδιά μου πονά
Εδώ και χρόνια
Για σένα τα μάτια δακρύζουν
Αγαπημένη Παλαιστίνη

Αχ, οι Άραβες κοιμούνται
Αχ, όμορφη χώρα, άντεξε

Ο Θεός να σε φυλάει
Απο την αδικία των αδελφών
Και απο τους Σιωνιστές που σε εποφθαλμιούν

Δεν θα σε αφήσουμε μόνη, ω, Γάζα
Κι ας είσαι μακριά
Ω, Ραφάχ, ω, Ραμάλα
Το (αραβικό) έθνος μας ειναι άρρωστο

Το αρρώστησαν με τις έριδες
Και τη διαφθορά οι κυβερνήσεις
Τον Άραβα τρώει το μαράζι
Το μέλλον του σκοτεινό

Ραζά είσαι η φωνή μας
Φωνή όλων των καταπιεσμένων
Που δεν έχουν φωνή

Ξέρουμε τα βρώμικα παιχνίδια σας
Μα είμαστε αετοί
Και δεν γονατίζουμε
Παρά μόνο στο Θεό
Τον Κύριο του κόσμου

Λευτεριά στην Παλαιστίνη μας
Και στην Ιερουσαλήμ η γιορτή μας

Είμαι οπαδός της Ραζά
Κι οπαδός της Παλαιστίνης
Εκεί θέλω να πάω

Φυσικά η όποια εξιδανίκευση θα ήταν λάθος. Η συμβολή στην υπόθεση των τεχνών ως μια από τις σημαντικότερες λαϊκές εκφράσεις οφείλει να συνοδεύεται από κριτική, και συσχέτιση με το αριστερό και επαναστατικό καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στην ιστορία ή και σήμερα.
Τα αραβικά κινήματα χειραφέτησης, ιδιαίτερα το παλαιστινιακό πέρασαν και περνούν διάφορες φάσεις. Κι ενώ υπήρχαν περίοδοι που οι κομμουνιστικές δυνάμεις και η προοπτική τους έπαιζαν σημαντικότερο ρόλο απ'ό,τι τώρα, σήμερα επί της ουσίας ακόμη και εδώ είναι εμφανή τα απότοκα της χρόνιας ήττας του οργανωμένου, κομμουνιστικού κινήματος των λαών. Η στροφή σε θρησκευτικές εκφάνσεις της υπόθεσης της απελευθέρωσης, αλλά και γενικότερα η στροφή στη θρησκεία, φαίνεται όχι μόνο στα πολιτικά κινήματα του αραβικού κόσμου, αλλά και στον παραπάνω ύμνο, που ο άνθρωπος δεν είναι συλλογικά υπεύθυνος της μοίρας του, αλλά αντ' αυτού είναι ο θεός.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, στη δύση τέτοια μηνύματα σπανίζουν σε τραγούδια, πόσω δε μάλλον στις κερκίδες των ομάδων. Σίγουρα λοιπόν οι αραβικοί λαοί έχουν δρόμο να διανύσουν ακόμα, όμως σε ένα πεδίο, όπως ο αθλητισμός, που δεν περιμένει κανείς εύκολα σήμερα να συναντήσει στοιχεία ρήξης με το φασισμό και την υποδούλωση, οι αραβικές ομάδες δείχνουν την αλληλεγγύη τους με τον πιο αυθεντικό τρόπο: τραγουδώντας στο γήπεδο υπέρ της αντίπαλης ομάδας, για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης από τη μαριονέτα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, το σιωνιστικό φασισμό.

(τον ύμνο, όπως τραγουδήθηκε στο ματς, μπορείτε να τον ακούσετε εδώ)

*Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα Προλεταριακή Σημαία του Σαββάτου, 19/10/2019