Τα όρια της προοδευτικής(;) διανόησης
Τον προηγούμενο μήνα πραγματοποιήθηκε συνέδριο του ΜέΡΑ25 στην Αθήνα. Το συνέδριο αυτό χαιρέτησαν διάφορες πολιτικές, φιλοσοφικές, ακαδημαϊκές και καλλιτεχνικές προσωπικότητες. Μεταξύ αυτών ο Τζέρεμι Κόρμπιν, η Ναϊόμι Κλάιν, ο Σλαβόι Ζίζεκ, ο Ρότζερ Γουότερς, ο Μπράϊαν Ίνο, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Κεν Λόουτς κλπ. Αυτές οι συμμετοχές, όχι μόνο δείχνουν τι εστί ΜέΡΑ25, αλλά δείχνουν και τι εστί να είσαι διανοούμενος σταρ. Κοιτώντας την ατζέντα αυτού του κόμματος, καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για μια ξαναζεσταμένη σούπα (που κάηκε ήδη από την πρώτη φορά). Δηλαδή παρά το γεγονός ότι θέλει να πλασαριστεί από τα αριστερά, να προτείνει μια κατεύθυνση που υποτίθεται δεν υιοθετήθηκε όπως θα την ήθελε ο Βαρουφάκης όταν αυτός ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απ' τα ίδια που δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον κόσμο του κινήματος, παρά μόνο στα ακαδημαϊκά και διανοουμενίστικα σαλόνια. Αλλά και φυσικά πρωτίστως στο σύστημα. Δεν είναι να απορεί, λοιπόν, κανείς με το τι φίλους