Ρεφάτ Αλαρίρ: ένας ακόμη Παλαιστίνιος ποιητής στο κατώφλι της αιωνιότητας
Δεν βρίσκει εύκολα κανείς μέρη στη γη με τέτοιο πλήθος αγωνιστών καλλιτεχνών, με τόση πληθωρικότητα τέχνης της αντίστασης και του αγώνα, όπως τα ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της Παλαιστίνης (όσης τέλος πάντων δεν είναι ανοιχτά κατεχόμενη). Η ζωή των Παλαιστινίων ξεκινάει με διακοπές παροχής βασικών ειδών ανάγκης (ρεύμα, τρόφιμα) και τελειώνει με βομβαρδισμούς. Τα αποτελέσματα της κατοχής. Στο ενδιάμεσο ζουν και αντιστέκονται ενάντια στην κατοχή. Αυτή η ζωή επιβάλλεται ήδη από την παιδική ηλικία. Όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν τη λέξη «βομβαρδισμός» για να περιγράψουν οποιονδήποτε θάνατο, τότε συμβαίνει αυτό που η Ράνα Σουμπάιρ περιγράφει στο βιβλίο της, Στη Γάζα τολμώ να ονειρεύομαι: «Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως το λεξιλόγιό τους περιλαμβάνει ορολογία που τα παιδιά στον υπόλοιπο κόσμο ποτέ δεν θα μάθουν κατά τη διάρκεια των παιδικών τους χρόνων.» Είναι σε αυτή τη χώρα, που οι σιωνιστές δεν αφήνουν να είναι καν χώρα, που ζουν και πεθαίνουν συγγραφείς όπως ο Γασάν Καναφάνι, η Ράνα Σουμπάι