Καλλιτεχνιστής

Γεννημένος πριν από 113 χρόνια, ο Δημήτρης Γκόγκος , περισσότερο αναγνωρίσιμος ως Μπαγιαντέρας , είναι γνωστός σε όλους για τα κανταδόρικα  ρεμπέτικά του. Μελωδίες πασίγνωστες  όπως το Χατζηκυριάκειο , το Σα μαγεμένο το μυαλό μου και άλλες, έχουν τραγουδηθεί από όλους και όλες από πόνο, χαρά, γλέντι, έρωτα. Πολλά  όμως για τη ζωή του, τις απόψεις του , την προσωπικότητα  και το έργο του δεν είναι γνωστά. Γόνος ευκατάστατης και πολυμελούς οικογένειας, ο Μπαγιαντέρας στα νιάτα του διετέλεσε  αθλητής, ενώ ο πατέρας του τον ήθελε  στο Λιμενικό Σώμα. Αυτό όμως που κέρδισε το γνωστό ρεμπέτη ήταν το μπουζούκι και ο υπόκοσμος. Κάπου εκεί ήταν που του κόλλησαν και το παρατσούκλι “Μπαγιαντέρας”. Ίσως στο εξωτερικό πρώτα μαθαίνουν την οπερέτα του Έμεριχ Κάλμαν με το όνομα “Μπαγιαντέρα” και μετά (και αν) να μάθουν τον εδώ Μπαγιαντέρα. Εμείς πρώτα μαθαίνουμε τον εδώ και κατόπιν αναζήτησης (και αν) την οπερέτα. Ο Μπαγιαντέρας λοιπόν, έπαιζε συνεχώς στο μπουζούκι κομμάτια από την ομώνυμη σε

Πρόσφατα, τον προηγούμενο μήνα και συγκεκριμένα στις 29 Μάρτη, ο κόσμος του κινηματογράφου έχασε μια σπουδαία σκηνοθέτιδα και σεναριογράφο, την Ανιές Βαρντά. Η Ανιές Βαρντά γεννήθηκε το 1928 και αποτέλεσε όχι μόνο πρωτοπορία του γαλλικού Νέου Κύματος, αλλά ήταν κι από τις σημαντικότερες σκηνοθέτιδες του κινηματογραφικού αυτού στυλ. Πρώτη της ταινία -και πρώτη ταινία του Νέου Κύματος- ήταν η La Pointe Courte του 1954. Συγκεκριμένα η Βαρντά ανήκε σε ένα πιο εξειδικευμένο ρεύμα του Νέου Κύματος, τη λεγόμενη Αριστερή Όχθη. Αυτή ονομάστηκε έτσι όχι μόνο για το προφανές, δηλαδή την αντίθεσή της με τη Δεξιά Όχθη και την τοποθέτηση στο αριστερό φάσμα της πολιτικής, αλλά και για μια σειρά άλλους λόγους. Οι σκηνοθέτες της Αριστερής Όχθης δεν ήταν δημοφιλείς και εμπορικοί με τον τρόπο που ήταν αυτοί της Δεξιάς Όχθης. Χρησιμοποιούσαν όχι μόνο ευρύ πειραματισμό στις ταινίες τους, αλλά χρησιμοποιούσαν και τα άλλα είδη των τεχνών σε έναν κινηματογραφικό καμβά. Η Βαρντά δεν ανήκε τυχαία