Καλλιτεχνιστής

Στη χώρα το τελευταίο διάστημα γίνεται συνεχώς φανερότερο πως η κυβέρνηση και οι κρατικοί θεσμοί αντιμετωπίζουν με τελείως διαφορετικό τρόπο ζητήματα τα οποία έχουν κοινές πλευρές· ανάλογα με το τι είναι κόντρα ή σύμφυτο με τη φύση του συστήματος. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι και των γκράφιτι στο δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης από το ναζί γκραφιτά, Εύρυτο. Ενημερώνοντας σύντομα για την περίπτωσή του, τέλη Φλεβάρη ο Εύρυτος κατόπιν πρόσκλησης του δημάρχου Κωνσταντάτου εμφανίστηκε μπροστά σε παπάδες, ένστολους και άλλους “φίλους” του και έβαψε το Αθλητικό Κέντρο επί της Λεωφόρου Κύπρου με πρόσωπα από την επανάσταση του 1821. Εκεί δεν ενόχλησε κανέναν το γκράφιτι, εκεί δεν ενόχλησε κανέναν η κουκούλα. Ούτε ενόχλησαν τα ναζιστικά γκράφιτι για καμμένα τζαμιά, για την ελληνική Αγιασοφιά, για την υποστήριξη των εισβολέων στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ το Γενάρη. Και σίγουρα ούτε τα στοχάδια, ούτε η υποστήριξη του Εύρυτου από το χρυσαυγίτη Λαγό, ούτε που σε άλλο γκράφιτι καλεί τους αριστερούς να αυ

  Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ξεκίνησαν οι διώξεις εναντίον του κομμουνιστή ράπερ, Πάμπλο Χασέλ. Όσο κι αν η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική φιλολογία προσπαθεί να μας πείσει για την ανελευθερία των σοσιαλιστικών συστημάτων και την καλλιτεχνική λογοκρισία, στην πραγματικότητα είναι το ίδιο που εφαρμόζει όσα κατηγορεί. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο Πάμπλο Χασέλ διώκεται για τις ιδέες του, για τις απόψεις του που ενσωματώνει στα τραγούδια του. Ενώ υποτίθεται πως ο καπιταλισμός “χωράει” όλες τις απόψεις, η αλήθεια είναι πως όσες είναι επικίνδυνες για το παραμύθι της ισότητας και της ελευθερίας που αναπαράγει, λογοκρίνονται με την πρώτη ευκαιρία. Η ιστορία της λογοκρισίας στον καπιταλιστικό κόσμο έχει μια τεράστια ιστορία και μάλιστα είναι πολύ... ευφάνταστη και με ατέλειωτες εκφάνσεις ανά τον κόσμο, ανάλογα αν μιλάμε για μια περίοδο πιο... αστικοδημοκρατική ή μια περίοδο ανοιχτά φασιστική, με περιστολή ακόμη και των βασικότερων δικαιωμάτων κ.ο.κ. Και μάλιστα σημαντικό είναι