Καλλιτεχνιστής

Όλοι μιλάνε για το ΛΕΞ και για τη συναυλία που έδωσε στη Νέα Σμύρνη, όπου συγκεντρώθηκαν 20-25 χιλιάδες άνθρωποι. Το τι εκτιμάει ο καθένας από αυτή την περίπτωση, βέβαια, δείχνει ακριβώς και τα αναλυτικά εργαλεία της σκέψης του και τη σύνδεση που επιθυμεί να κάνει μεταξύ του φαινομένου αυτού και της κοινωνικής κατάστασης στην οποία πατάει. Έχουμε λοιπόν από τη μία τις αστικές εφημερίδες όπως η Καθημερινή, που ούτε λίγο ούτε πολύ θέλουν να μας πουν ότι η νεολαία με αυτό τον ήπιο τρόπο, κάνει μια μίνι επανάσταση. Τους βολεύει, σίγουρα, το μικρό βεληνεκές της και η εκτόνωση μιας συναυλίας. Μάλιστα το ότι δε δίνει μια «υπεραριστερή» διέξοδο η Καθημερινή το θεωρεί και σπουδαίο, ανάγοντας το ΛΕΞ σε έναν απλό στοχαστή της κατάστασης. Μέχρι να θέλει να τον ενσωματώσει ως ακίνδυνο. Μόνο που για τις συστημικές δυνάμεις δεν είναι ακριβώς βολική αυτή η κατάσταση, αφού αναγκάζονται να ασχοληθούν μαζί της, μόνο όταν το ζήτημα παίρνει διαστάσεις που θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να μην γράψουν τις γραμμέ

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, πολλοί θυμήθηκαν και το σμυρναίικο τραγούδι. Δικαίως, βέβαια, μιας και είναι από τα κατεξοχήν πολιτιστικά κληροδοτήματα εκείνης της εποχής που επηρρέασε και διαμόρφωσε τη μουσική του ελλαδικού χώρου, τόσο πριν, όσο και κυρίως μετά το 1922. Τι είναι όμως το σμυρναίικο τραγούδι; Η απάντηση σε αυτό δεν είναι τόσο απλή. Για αρχή ο όρος «σμυρναίικα» όπως και ο όρος «ρεμπέτικα» δόθηκαν πολύ αργότερα και με απλά λόγια αναφέρονται στο αστικό λαϊκό τραγούδι των τελευταίων ετών του 19ου αιώνα και μέχρι περίπου τη δεκαετία του '30 (για τα σμυρναίικα) και του '50-'60 (για τα ρεμπέτικα). Άρα ο όρος σμυρναίικο αποδόθηκε στη μουσική της Σμύρνης και ειδικότερα των κατοίκων της, ακόμα και όταν αυτοί έφυγαν στην προσφυγιά, είτε στην Ελλάδα το '22 είτε στις ΗΠΑ νωρίτερα, όπου έχουμε και πολλές ηχογραφήσεις σμυρναίικων. Όμως αυτός ο όρος δεν αντιστοιχεί σε ένα μουσικό είδος. Μάλιστα στον όρο αυτό συμπεριλαμβάνονται όλα τα είδη μουσική

Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις στον κόσμο αυτή τη στιγμή με τόσο έντονη πολιτική δραστηριότητα όπως είναι η Ινδία. Βέβαια δε μιλάμε για απλά γεγονότα, αλλά για μια συνεχιζόμενη πάλη των τάξεων που με διάφορες μορφές, μέχρι και με αντάρτικο που κρατάει ως σήμερα, του οποίου ηγείται το ΚΚ Ινδίας (μαοϊκό). Με φόντο αυτές τις μακρόχρονες εξελίξεις, που κρατούν από την απελευθέρωση της Ινδίας, περνώντας από τη ναξαλίτικη εξέγερση και φτάνοντας στο σήμερα, τα τελευταία δέκα χρόνια κυκλοφόρησαν τουλάχιστον τρεις ταινίες, πολύ δημοφιλείς στην Ινδία. Μάλιστα οι δύο από αυτές κυκλοφόρησαν μόνο φέτος. Πρόκειται για τις ταινίες Chakravyuh (2012), Pada και Virata Parvam (2022). Η τελευταία μάλιστα παίζεται αυτές τις μέρες στις ινδικές αίθουσες. Πολύ σύντομα για τις υποθέσεις. Η Chakravyuh περιγράφει τη ζωή δύο αδελφών, όπου ο ένας είναι αστυνομικός και ο άλλος για να τον βοηθήσει, παρεισφρύει σε μια μονάδα του αντάρτικου στρατού του ΚΚΙ (μαοϊκού). Τα προβλήματα όμως αρχίζουν όταν ο τελευταίος αρχίζ