Καλλιτεχνιστής

Στις 30 Σεπτέμβρη έφυγε από τη ζωή ο Joaquín Salvador Lavado Tejón, ή αλλιώς, όπως τον γνωρίζουν όλοι, Quino. Πώς τον γνωρίζουμε τον Quino; Πολύ απλά, ήταν αυτός που δημιούργησε τη Μαφάλντα, τη μικρή κόρη μιας νοικοκυράς και ενός ασφαλιστή που με τις κοινωνικές της απορίες τάραζε με την παραμικρή ευκαιρία τους γονείς της αλλά και την καθεστηκυία τάξη της Λατινικής Αμερικής. Ίσως λοιπόν, θα ήταν χρησιμότερο αντί για ένα επικήδειο άρθρο σαν κι αυτά που ποικίλλουν τις τελευταίες εβδομάδες στο διαδίκτυο, να κάνουμε μια μνεία στη Μαφάλντα και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που τη γέννησαν και την έθρεψαν. Ο Quino, γιος Ανδαλουσιανών μεταναστών στην Αργεντινή, έζησε και δημιούργησε κατά συγκεκριμένες δεκαετίες, ιδιαίτερα πολυτάραχες για κάθε πτυχή ζωής συνολικά σχεδόν στη Λατινική Αμερική. Οι δεκαετίες '60-'80 στιγματίστηκαν από πολιτική αναταραχή, πραξικοπήματα, λαϊκές εξεγέρσεις και άλλα πολλά που ωθούσαν τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ να πατούν το πόδι τους και τους λαούς να αντιστέκ

Όταν ο Τζον Στάινμπεκ εξέδωσε το 1939 τα Σταφύλια της Οργής, οι μνήμες του Μεγάλου Κραχ δεν ήταν απλώς νωπές· δεν ήταν καν μνήμες, αλλά καθημερινότητα. Η καπιταλιστική οικονομία αγκομαχούσε ακόμα να ορθοποδήσει, αλλά τα φυσικά θύματα ήταν οι εργάτες, η φτωχή αγροτιά και τα άλλα στρώματα των εργαζομένων. Η ανεργία μάστιζε το λαό και έκανε τους φτωχούς, φτωχότερους. Πάνω σε αυτό τον καμβά η 20th Century Fox Picture αγόρασε τα δικαιώματα του πολυσέλιδου βιβλίου του Στάινμπεκ και μέσα από τη σκηνοθεσία του Τζον Φορντ γράφτηκε ένα από τα σπουδαιότερα έργα του αμερικανικού κινηματογράφου. Μέσα στο φόντο αυτό της ανεργίας, αλλά πιο συγκεκριμένα μέσα σε μια περίοδο που ακόμα δημιουργούνταν ο εποικισμός των ΗΠΑ από τα ανατολικά προς τα δυτικά, η οικογένεια των Τζόουντ ακολουθεί αυτό το ταξίδι, διωγμένοι από τη γη τους που έχει αγοραστεί από μια εταιρεία. Όπου πηγαίνουν όμως συναντούν δυσκολίες, την ανεργία και την αντιμετώπιση των εργατών σαν ζώα από κάθε λογής αφεντικά. Μέχρι που φτάνουν σε έν