Καλλιτεχνιστής

Το Squid Game του Dong Hyuk Hwang επιδιώκει να γίνει (αν δεν έχει γίνει ήδη) η πιο πολυδιαδεδομένη και πολυϊδωμένη σειρά της συνδρομητικής πλατφόρμας ταινιών, Netflix. Επόμενο ήταν λοιπόν να γίνει μεγάλος σαματάς γύρω από τη σειρά αυτή και να ανοίξει μεγάλη συζήτηση, ιδιαίτερα από τους κύκλους της αριστεράς και όσων γενικά ασκούν κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί; Ας δούμε πολύ συνοπτικά την υπόθεση: Μια σειρά ανθρώπων προσεγγίζονται από μυστηριώδη άτομα που τους φέρνουν σε ένα απόμερο ερημονήσι στο οποίο καλούνται να παίξουν έξι παιδικά παιχνίδια. Σε κάθε παίκτη αντιστοιχούν 100.000 γουόν, και όποιος αποκλείεται, μοιράζει αυτόματα το ποσό του στους υπόλοιπους παίκτες. Σύντομα όμως οι παίκτες συνειδητοποιούν ότι αποκλεισμός σημαίνει άμεση εκτέλεση από το στρατιωτικό προσωπικό της διοργάνωσης, ενώ όταν κάποιος πεθαίνει εκτός παιχνιδιού, στο θάλαμο διαμονής, και πάλι το ποσό του κατατίθεται μέχρι το τέλος του παιχνιδιού στο μεγάλο διάφανο κουμπαρά που κρέμεται πάνω από τα κρεβάτια

Στη Θεσσαλονίκη παίζει για τρίτη συνεχή χρονιά το θεατρικό έργο “Το παλτό”, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Νικολάι Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη και διασκευής για θέατρο Δέσποινας Καλαϊτζίδου. Πρωταγωνιστές είναι ο Κρίτωνας Ζαχαριάδης και ο Βασίλης Κανελόπουλος. Πρόκειται για ένα έργο το οποίο, αν και γραμμένο στα μέσα του 19ου αιώνα, παραμένει επίκαιρο, ενώ έχει επηρεάσει σημαντικά τη μετέπειτα ρωσική λογοτεχνία. Εν συντομία για την υπόθεση: πρόκειται για την ιστορία ενός κρατικού υπαλλήλου, του Ακάκι Ακάκιεβιτς, ο οποίος χρόνια τώρα παραμένει στη θέση του χωρίς ανέλιξη, και τόσο φτωχός που αδυνατεί να αντικαταστήσει το παλιό και εξαιρετικά φθαρμένο του παλτό. Μετά από παραίνεση συναδέλφου του, αποφασίζει να επισκευάσει το παλτό του, όμως ο ράφτης του λέει ότι αυτό δε διορθώνεται, αλλά μπορεί να του φτιάξει άλλο. Φυσικά κάτι τέτοιο κοστίζει και ο Ακάκι στερείται πολλά, μέχρι και το φαγητό του, και χρησιμοποιώντας τις οικονομίες του αγοράζει ένα παλτό. Εν τέλει όμως το π