Καλλιτεχνιστής

Ξανά φέτος θα γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο, οργανώνοντας τις διαδηλώσεις μας. Ξανά φέτος μέσα σε κλίμα απαγόρευσης, τρομοκρατίας και πανδημικού θανάτου θα γράψουμε πως το Πολυτεχνείο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Όχι γιατί είμαστε γραφικοί κι επαναλαμβανόμενοι, αλλά επειδή όσο βαθαίνει η εξάρτηση της χώρας, όσο φτωχαίνει ο λαός μας, όσο το γκλοπ και η αστική προπαγάνδα  σπάνε κεφάλια, όνειρα και συνειδήσεις, τόσο το σύνθημα “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” πρέπει να γιγαντώνει στα μυαλά, τα πανό και τα στόματα των αγωνιζόμενων. Γι' αυτό ας παραθέσουμε ορισμένα σημαντικά ή και λιγότερο γνωστά καλλιτεχνικά στιγμιότυπα με φόντο τη χούντα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ζωγραφική: Ας θυμηθούμε ένα λιτό χαρακτικό της Βάσως Κατράκη -η οποία πήρε ενεργά μέρος και στους αγώνες του ελληνικού λαού και διώχθηκε- με τίτλο “Μνήμη Πολυτεχνείου”. Στο χαρακτικό απεικονίζεται μια φιγούρα με πίσω της τον ήλιο, θυμίζοντάς μας πως “για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή”. Λογοτεχνία: Και ποιοι δεν έγραψ

  Με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821, το ελληνικό κράτος με τους διάφορους θεσμούς του, εργάζεται πυρετωδώς για τον εορτασμό, μέσα σε ένα εθνικιστικό ντελίριο ψεύδους, απαγγελίας της ιστορίας κατά το δοκούν και “μαγειρέματος” ενός εθνικού μύθου πολιτισμού. Έτσι τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε το νέο βιντεοκλίπ του παλιού τραγουδιού “Ας κρατήσουν οι χοροί” σε στίχους και μουσική του γνωστού, πλέον, φίλου της δεξιάς, Διονύση Σαββόπουλου. Παραδοσιακοί ρυθμοί, ελληνικό μεγαλείο, ορθοδοξία, αρχαιοελληνικό κλέος και πολύ λευκό σαν μάρμαρο, αλλά σίγουρα όχι και πολύ ...κυκλωτικοί χοροί. Τι νομίζει η αστική τάξη... Μέσα σε αυτό το ντελίριο που προαναφέρθηκε, πρέπει να εξηγηθεί τι υπάρχει, από πολιτιστικής άποψης, αλλά και γιατί συμβαίνει αυτό. Κατ' αρχάς, το ζήτημα της σύνδεσης των αρχαιοελληνικών καλλιτεχνικών προτύπων αφ'ενός και των παραδόσεων αφ'ετέρου, που εν πολλοίς φτάνουν στις μέρες μας με τη μορφή που πήραν κατά το 18ο και 19ο αιώνα,