Καλλιτεχνιστής

Το μυθιστόρημα αυτό είναι από τα βασικότερα δείγματα επιστημονικής φαντασίας της ΕΣΣΔ και ένα από τα λίγα, δυστυχώς, που κυκλοφορούν στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Άγνωστη Καντάθ. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αποτυπώνει τόσο τα στοιχεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που είχαν βιώσει οι συγγραφείς (πατέρας και γιος), όσο και τα στοιχεία της παλινόρθωσης της δεκαετίας του ‘60 κατά την οποία πρωτοκυκλοφόρησε το έργο στα ρωσικά. Ταυτόχρονα η διάκριση που υπάρχει στην ουσία του είδους, από το αντίστοιχο στις ΗΠΑ είναι εμφανής σε όσους έχουν μια στοιχειώδη γνώση αντίστοιχων έργων, κινηματογραφικά και συγγραφικά. Το βιβλίο πραγματεύεται την ερευνητική αποστολή μιας ομάδας επιστημόνων (μεταξύ των οποίων ο κινηματογραφιστής Ανόχιν), όπου τυχαία πετυχαίνουν συστάδες από ρόδινα σύννεφα που παίρνουν διάφορες μορφές και υλοποιούν ενέργειες που σε μια πρώτη ματιά δείχνουν μεταφυσικές και ανεξήγητες. Στη συνέχεια το έργο περιστρέφεται τόσο γύρω από την εξερεύνηση του φαινομένου, όσο και γύρω από

Μέσα σε μια περίοδο αναθέρμανσης των συζητήσεων για τα πυρηνικά και τη χρήση τους στον πόλεμο, βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν, Οπενχάιμερ. Η ταινία περιγράφει την ακαδημαϊκή ζωή του Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, καθώς και τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα Μανχάταν για την παρασκευή της ατομικής βόμβας. Πρόκειται για μια ταινία που εξακολουθεί να συζητείται, εβδομάδες μετά την κυκλοφορία της στις αίθουσες. Βασικός πυρήνας της συζήτησης είναι το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι, όπου επιστρατεύονται ηθοποιοί εξαιρετικών ικανοτήτων, όπως ο Κίλιαν Μέρφι κι ο Ρόμπερτ Ντάουνι, που ενσαρκώνουν με εξαιρετική υποκριτική τους ρόλους τους. Την ίδια στιγμή η μουσική της ταινίας αποτυπώνει πλήρως τις δυναμικές εναλλαγές των σκηνών, καθώς και αυτή εμφανίζει έντονο κοντράστ, ανταποκρινόμενη στο μοτίβο των εκρήξεων που, προφανώς, έχουν βασικό ρόλο μέσα στην ταινία. Στο κομμάτι της μορφής, μιλάμε για ένα έργο εξαιρετικά προσεγμένο και καλοδουλεμένο. Άλλωστε είναι απαραίτητο