Καλλιτεχνιστής

Πλήθος καλλιτεχνών της εγχώριας λαϊκής σκηνής κανόνισαν να παραβρεθούν σε φεστιβάλ–αφιέρωμα στην ελληνική μουσική που θα πραγματοποιούνταν στο Ισραήλ. Μετά τις αντιδράσεις, οι περισσότεροι από αυτούς ακύρωσαν, ωστόσο η Γλυκερία, ακλόνητη στη θέση της, εξακολουθεί να υποστηρίζει την επιλογή της. Δεν είναι πολιτικός, επικαλείται, αλλά τραγουδίστρια, κι άρα θα παίξει όπου την καλούν. Άντε και… στο Άουσβιτς στην επόμενη περιοδεία της. Φυσικά υπήρξαν αντιδράσεις, όπως ακυρώσεις πλήθους συναυλιών της, ανάμεσά τους και η οργανωμένη από το ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη. Βέβαια, θα έλεγε κανένας ψιλιασμένος, τώρα θυμήθηκαν όλοι οι επικριτές ότι στο Ισραήλ (ήτοι κατεχόμενη Παλαιστίνη) συμβαίνουν όσα συμβαίνουν; Τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες του ελληνικού λαϊκού —κι όχι μόνο— ρεπερτορίου έχουν παίξει ανά τα χρόνια στο Ισραήλ. Τότε δεν ήταν συστηματική η γενοκτονία; Τότε δεν είχαμε κατοχή γης; Εκτοπίσεις Παλαιστίνιων από τη γη, που στο κάτω-κάτω τους ανήκει; Όμως, ειλικρινά...

Αλυχτούσαν τα μαντρόσκυλα του σιωνισμού, τα ελληνικά μέσα, εφημερίδες και ιστοσελίδες, με την ακύρωση της εκδήλωσης της Ισραηλινής Πρεσβείας στη ΔΕΒ Θεσσαλονίκης. Ξημέρωνε μια ακόμα μέρα όταν η Αντανία Σίμπλι αποκλειόταν από το Φεστιβάλ Βιβλίου της Φρανκφούρτης. Ξημέρωνε μια ακόμα μέρα όταν το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Καμία άλλη γη» έβλεπε κλειστές τις πόρτες των κινηματογράφων και εταιρειών διανομής στις ΗΠΑ. Ξημέρωνε μια ακόμα μέρα όταν οι Kneecap δέχτηκαν αποκλεισμούς στις μουσικές τους εμφανίσεις στη βάση της δημόσιας υποστήριξης της Παλαιστίνης και καταδίκης του Ισραήλ. Η ευαισθησία τους επιλεκτική. Το ακριβώς ανάποδο από τις… χειρουργικές επιχειρήσεις βομβαρδισμού τρομοκρατών ανταρτών, δώδεκα ετών. Τρομοκρατών σαν και τον Μο Χάρα (κατά κόσμον Λίαμ Ο’ Χάνα) των Kneecap. Και με βάση αυτή την κατηγορία, μάλιστα διώκεται και αναμένεται να παραστεί σε δίκη στις 18 Ιουνίου. Φυσικά τρομοκράτες είναι όσοι στις συναυλίες τους αναρτούν παλαιστινιακές σημαίες. Φυσικά τρομοκράτες είναι όσοι λ...

Λουμούμπα, τζαζ, Χρουστσόφ, Γκιλέσπι και πυρηνικά, όλα μπορεί να τα βρει κανείς στο ντοκιμαντέρ του Γιόχαν Γκριμονπρέ, Σάουντρακ για ένα Πραξικόπημα. Το ντοκιμαντέρ εξετάζει την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και συγκεκριμένα τη διαμάχη για το ουράνιο στο Κονγκό, με τζαζ επίστρωση. Πώς ακριβώς θα αλώσουν οι Αμερικάνοι το Κονγκό; Πώς θα επηρεάσουν την πολιτική του, θα εκτοπίσουν τους ανεπιθύμητους και θα κερδίσουν τη μάχη εναντίον της ΕΣΣΔ; Μέσα στο ντοκιμαντέρ μπορεί κανείς φυσικά να δει τις αμιγείς πολιτικές πτυχές του θέματος. Οι παραδοχές των πρακτόρων της CIA, ο κυνισμός της διατεταγμένης υπηρεσίας τους, που αδίστακτα έφτασαν μέχρι και στην δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα, ελέγχοντας εν τέλει τα κοιτάσματα ουρανίου —και γενικά τον πλούτο του Κονγκό— για την τροφοδότηση της πυρηνικής βόμβας και όχι μόνο! Φυσικά, βασικό ρόλο είχαν και οι Βέλγοι. Χαρακτηριστικός ήταν ο τρόπος αντιμετώπισης των εκπροσώπων των Κονγκολέζων ως ανθρώπους τελευταίας κατηγορίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τιμούσαν ...

«Δεν έχετε κάπου αλλού συγγενείς να πάτε;» «Όχι, καμία άλλη γη, γι’ αυτό υποφέρουμε γι’ αυτήν.» Αυτός είναι ο διάλογος που έδωσε τον τίτλο στο ντοκιμαντέρ «Καμία άλλη γη», και σε δυο κουβέντες περικλείει την αυταπάρνηση, τον αγώνα για τη γη και την Παλαιστίνη, την εξαθλίωση και τις μηδενικές επιλογές, πως στην τελική δεν έχουν τίποτα να χάσουν, επειδή τα έχουν χάσει όλα. Έχουν να κερδίσουν όλη την Παλαιστίνη. Το ντοκιμαντέρ «Καμία άλλη γη» σαμποταρίστηκε με κάθε δυνατό τρόπο, όμως βγήκε πάντα νικητής. Κανένας παραδοσιακός διανομέας δε δέχτηκε να το παρουσιάσει στις ΗΠΑ, παρά μόνο εναλλακτικά δίκτυα και κινηματογράφοι. Κι όμως, για πολλές συνεχόμενες προβολές τα εισιτήρια παρέμεναν εξαντλημένα. Κέρδισε Όσκαρ και προβλήθηκε σε φεστιβάλ που διατείνονταν για το «no politica» αίσθημά τους. Τέτοια ήταν η δημοφιλία του, που όταν ο Παλαιστίνιος Χαμντάν Μπαλάλ (ο ένας από τους τέσσερις συντελεστές του, από τους οποίους δύο Παλαιστίνιοι, δύο Ισραηλινοί) απήχθη από τις Ισραηλινές Κατοχικές Δυνάμε...

Ήταν 31 Γενάρη 1978 όταν ένα φορτηγάκι χτύπησε τον 40χρονο μόλις Χόρχε Καφρούνε, μουσικό και μελετητή της λαϊκής μουσικής, πάνω στο άλογό του, στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή λίγες ώρες αργότερα, 1 Φλεβάρη. Ο ίδιος είχε ξεκινήσει ταξίδι διαμαρτυρίας για τη χούντα Βιδέλα στην Αργεντινή από το Μπουένος Άιρες προς το Γιαπεγιού. Ήταν μόλις η πρώτη μέρα του ταξιδιού του όταν χτυπήθηκε από το βαν. Κατά κάποιους ένα τυχαίο συμβάν, κατά άλλους μία προσχεδιασμένη δολοφονία κατ’ εντολή του υπολοχαγού Κάρλος Ενρίκε Βιλανουέβα, όπως μαρτύρησαν την περίοδο των Δικών της Χούντας δύο επιζώντες των φυλακών. Το μόνο σίγουρο είναι πως το καθεστώς δήλωνε πως τον σκότωσε, είτε επειδή όντως το έκανε, είτε για να παραδειγματίσει το δημοκρατικό πληθυσμό της χώρας. Σαφώς υπήρχε προηγούμενο. Κατά τη διάρκεια συναυλίας τον ίδιο μήνα, το κοινό τού ζήτησε να παίξει απαγορευμένο τραγούδι. Ο ίδιος είπε: «Παρόλο που δεν είναι στο εγκεκριμένο ρεπερτόριο, αν ο λαός μου το ζητάει, ε...